Tags

1.Where is your cell phone?
why do u want my cell... i don't hv much balance left... use ur own...

2.Your hair?
ohh!!! thank god!!! they still exists as strong as before...

हिशोब... काहीच्या काही...

बसलेलो मी एकदा असाच, एका निवांत क्षणी
जमवून आठवणी, मनात काही अन् डोळ्यात काही...

मांडला हिशोब सगळा, जगलेल्या पुर्ण आयुष्याचा
प्रत्येक त्या क्षणाचा, हसलेलो काही अन् रडलेलो काही...

जमाबाकीच्या ताळेबंदात, स्तंभ दोन पडले
क्षण मी विभागले, सुखांचे काही अन् दुःखांचे काही...

झाली गणिते सगळी, मोजणीस ना काही उरले अन्य
शेवटी बाकी शुन्य, ना गमावले काही ना कमावले काही...

आपला,
(रिक्त) सौरभ

भिजा... सौख्य भरे...

"पडत्या पावसाला पाहुन तुम्ही आतुन भिजला नाहीत; तर स्वतःच्या कोरडेपणाची तारीफ करु नका... हे मान्य करा की तुमच्या आयुष्यात भिजवणारे क्षण आलेच नाहीत... (किंवा आले तरी ते तुम्हाला अनुभवता आले नाहीत...)"

समुद्रकिनारी भटकत असताना अचानक एखद्या शिंपल्यात मोती सापडावा तसेच अगदी सहजच आंतरजालावर सफर करताना काही शब्द, वाक्य, कविता, गझला, गाणी, लेख अशी सापडतात जी झटक्यात मनाची पकड घेतात आणि त्यांचा ठसा सोडून जातात. मिपावर (मिसळपाव.कॉम) हे वाक्य एका सदस्याने टाकले होते. लई भावलं आपल्याला. नक्की लेखक कोण ते माहीत नाही. (कंसातला भाग सोडून... ते वाक्य मी घुसडवलय.)

आपल्या आयुष्यात असे ओलावा देणारे असंख्य क्षण येत असतात. का कोण जाणो आपण एवढे रुक्ष असतो की ते आपल्याला टिपता येत नाहीत. एवढे कोरडे नका राहू. दुभंगाल. प्रत्येक क्षण जगा. (चांगला/वाईट कसाही असला तरी) अनुभवा. भावनेचा ओलावा असू द्या. सुखासमाधानाची हिरवळ पसरु द्या. प्रेमाचा मृद्गंध दरवळू द्या. आनंदाचे इंद्रधनुष्य उमटू द्या... :)

आपला,

(भिजलेला) सौरभ

जखमा कश्या सुगंधी...

जखमा कश्या सुगंधी झाल्यात काळजाला,

केलेत वार ज्याने तो मोगरा असावा...

गझलकार - इलाही जमादार

संगीतकार/गायक - भीमराव पांचाळे

कसे सुचले असतील हे शब्द. किती काय सांगून जातात हे शब्द. आणि कोण म्हणतं की सगळ्याच भावना शब्दांत सांगता येत नाहीत. कदाचित त्या व्यक्त करायला आपणच असमर्थ असतो. गझलकार श्री. इलाही जमादार यांनी ह्या गझलेत निवडक, चोख आणि अचूक शब्दांत अनेकअनेक भाव ठासून भरलेत. श्री. भीमराव पांचाळे ह्यांच्या आवाजाची जादू आपल्याला एका वेगळ्याच भावविश्वात गुंगवून टाकते. आणखी काय सांगू, तुम्हीच समजून घ्या.

ह्या दोन्ही कलाकारांना माझा मानाचा मुजरा...

आपला,

(भावगुंग) सौरभ

दिनचर्या

पहाटेचा रामप्रहर, वाजे घड्याळी गजर| झोपेचं खोबरं, होतसे||
पेंगुळलेले डोळे, जड त्या पापण्या| स्वप्नांचा चक्काचूर, पहातसे||
दमदार जांभई, अन् आळस घेऊन| गजराचे घड्याळ, पुन्हा स्नूझमधे||
उषःकाल सरुन, मध्यान्ह जाहली| निद्राभंग झाला, गरमीने||
आढेवेढे घेत, पांघरुण सारले| उठावे लागले, नाईलाजे||
प्रातःर्विधी कारणे, न्हाणीघराकडे कूच| नेमक्यावेळी ते, व्यस्त असे||
तोवरी आदण चहाचे, ठेवावे गॅसवर| दिवसाची सुरुवात, अमृताने||
दंतमंजन लेप, घ्यावा ब्रशवरी| लेपून तोंडभरी, मौजे घासावे||
खळाखळ भरुन चूळ, मुखमार्जन पात्री| चेहरा धुवावा, साबणाने||
शुचिर्भुत होवून, प्रसन्न व्हावे| दिनक्रम आपुला, आरंभावा||
चहा वाफाळता, घ्यावा गाळून| सोबती रवंथ, बिस्किटांचे||
बैठक घ्यावी, लॅपटॉपसमोर| साईट विहार, प्रारंभावा||
ना स्क्रॅप कोणाचे, ना एकही ईमेल| तरी पेज रिफ्रेश, करित रहावे||
घटीका सरतील, निष्क्रिय अश्याच| गर्भी उद्रेक, वायुचे||
सारुन बैठक, घ्यावी विश्रांती| निमित्त करावे, न्याहारीचे||
शमवूनी भुक, वामकुक्षी घ्यावी| बागडावे आनंदे, संध्याकाळी||
रात्र होता परतावे, आपुल्या घरी| व्यवस्था करावी, भोजनाची||
आपलेच हात, अन् आपलेच पोट| जाणोनी करावा, स्वयंपाक||
चलचित्र पहाता, उदरभरण करावे| तृप्त व्हावे करुन, हे यज्ञकर्म||
पांघरुण पसरुन, द्यावी ताणून| निद्रिस्त व्हावे, शांतचित्ते||
स्वप्नांचा खेळ, खेळत झोपावे| असा न्यावा दिवस, पुर्णत्वे||
दिनचर्या अशीच, थोड्याफार फरकाने| होतसे रोज त्यात, नाविन्य नसे||
सौरभ म्हणे ज्याने, कंठीले आयुष्य ऐसे| आदर्श बेरोजगार म्हणूनी, गौरवावे||

आपला,

(संत) सौरभ

सोनाली कुलकर्णी

(All pictures removed... Dedicated a blog for her... visit the blog सो.कु. will get updated soon)

सौंदर्याने पृथ्विवर पहिल्यांदा जन्म घेतला तो मधुबालाच्या रुपात, नंतर माधुरी दिक्षितच्या रुपात आणि आता त्याची नविन आवृत्ती आलिये ती सोनाली कुलकर्णीच्या रुपात...

(ह्या पोस्टला काय नाव द्यावे हे मला बिलकूल सुचत नव्हतं. मदनिका, सौंदर्याची खाण, कट्याराप्रमाणे काळजात रुतलेली नार, काय काय विचारांचे पतंग उडवले... शेवटी तिचंच नाव देऊन टाकलं.)

आपला,

(वेडापिसा) सौरभ